مجلس زیر ذره بین(3) -تخته سیاه آقای ووپی!
◀️جهت همراهی با کانال تلگرامی "حیات طیبه فارس" کلیک کنید:
telegram.me/hayatetayebeshiraz
متن در ادامه مطلب...
تخته سیاه آقای ووپی!
از موضوعات بسیار مهمی که باید مورد توجه قرار گیرد میزان مشارکت نمایندگان در فعالیت های قانون گذاری است. اگر این میزان را به عنوان شاخصی برای ارزیابی فعالیت نمایندگان تلقی کنیم به جز یک مورد استثنائی یعنی نماینده محترم ارومیه که تقریبا در تمام موارد اظهار نظر می کند، و 10 تا 15 نماینده که عمدتا در موارد سیاسی اظهار نظر می کنند، حدود 20 تا 30 نماینده در امر قانون گذاری در مجلس فعال هستند. به استثنای موارد گفته شده مشارکت بقیه نمایندگان که حدود 200 نفر خواهند بود در حوزه قانون گذاری که از مهمترین وظایف آنان شمرده می شود تنها منحصر است به فشردن شستی رای دهی.
انبوه نمایندگانی که در زمان مباحثات قانون گذاری مشغول مکالمه با تلفن، صحبت با همکاران، مذاکره با معاونین پارلمانی، مطالعه روزنامه و از همه مهمتر رتق و فتق امور مربوط به حوزه انتخابیه خود می باشند به معنای این است که تخصیص وقت نمایندگان محترم با وظایف قانونی آنان هیچ گونه تناسبی ندارد. به عبارت دیگر قانون گذاری که از جمله مهمترین وظایف نمایندگان است در سبد وقت آنها کمترین سهم را داشته و پیگیری مسائل حوزه انتخابیه بخش اصلی اوقات نمایندگان را به خود اختصاص می دهد.
وقتی نمایندگان چنان درگیر مسائل حوزه انتخابیه هستند که هنگام گشودن صندوق کاری خود مانند تخته سیاه آقای ووپی انبوهی از اوراق بیرون می ریزد چه انتظار دیگری می توان داشت. جالب این که این اوراق همان لوایح، طرح ها و پیشنهاداتی است که قرار است همان روز در مجلس مطرح شود، ولی تقریبا هیچ یک از نمایندگان حتی فرصت مطالعه قبلی این اوراق را هم ندارد چه رسد به اینکه در خصوص نقاط ضعف و قوت آن تحقیق و بررسی نموده باشد. بنابر این تنها زمان باقیمانده برای مشارکت در قانون گذاری، به ناچار توجه به مذاکرات در زمان طرح موضوع در صحن علنی مجلس است که آنهم همان گونه که پیشتر آمد صرف مکالمه تلفنی، مذاکرات متفرقه و موارد مشابه می شود. بنابر این از مشارکت در قانون گذاری تنها چیزی که باقی می ماند فشردن شستی رای دهی است که پس از پایان مذاکرات به درخواست ریاست مجلس انجام می شود. آیا به راستی چنین روندی می تواند مشکلات کشور را حداقل در حوزه قانون گذاری رفع کند؟
بی دلیل نیست که علیرغم حجم انبوه قوانین مصوب مجلس، هم چنان جامعه با افزایش مشکلات روبرو است. بخشی از این نارسائی ها مربوط به ناکارآمدی مصوبات است و با روند فعلی این ناکارآمدی نیز طبیعی است. تا زمانی که تصویب قوانین در مجلس چنین سیری را طی می کند وضعیت همین خواهد بود که هست.
